Hoe vaak gebeurt het niet dat zaken onuitgesproken blijven in relaties tussen geliefden of tussen ouders en kinderen? Of met een dierbare die overgegaan is, of iemand die op dit moment heel ziek is?

Oude gekwetstheden die met de mantel der liefde bedekt worden, omdat vanuit de intentie de ander te willen beschermen tegen verdriet en pijn, niet het hele verhaal verteld wordt.

Wat zit er eigenlijk onder die neiging de ander te willen beschermen? Vermijden we daarmee wellicht ook het aangaan van onze eigen pijn?

Zou het niet fijn zijn om alle pijn en verdriet toe te laten en indien nog mogelijk het gesprek met de ander aan te gaan hierover? Zonder hen het gevoel te geven dat we iets van hen verwachten.

Of zonder ze medeverantwoordelijk te maken voor ons proces. Hoe kun je open eindjes nog sluiten als de ander al is heengegaan?

In deze workshop kun je in deze besloten groep je verhaal delen en dat werkt bevrijdend. Vervolgens ontdek je wat het onuitgesproken stuk jou zelf te vertellen heeft. Wat kun jij er nog van leren? Tenslotte begeleid ik je met een meditatie/visualisatie op weg naar heling.